Wie werken en leren er op het VAVO Rijnmond College? En hoe maak je je tijd hier tot een succes? Docenten en geslaagde oud-leerlingen vertellen over hun tijd op het VRC en geven advies aan huidige leerlingen. In deze aflevering spreken we oud-leerling Lot en haar filosofiedocent Lisette Eggink.
Op het VAVO Rijnmond College haalde Lot haar havodiploma. Filosofie beviel Lot zo goed dat ze al haar opdrachten bij haar docent Lisette Eggink ondertekende met ‘Groet, uw pupil’. Dat ze volgend jaar filosofie gaat studeren aan de Erasmus Universiteit, verbaast Eggink dan ook allerminst. Ze spreken nog eens over de filosofielessen, maar ook over taal, Virginia Woolf, doorzetten en het verwezenlijken van je talenten.
Goed contact met leraren
Hoewel Lot nu een helder plan heeft, was haar pad naar een filosofiestudie niet rechtlijnig. Ze bleef twee keer zitten op een andere school en ging daarom naar het VAVO Rijnmond College. ‘’Dit was de vriendelijkste school die ik tot dan toe had meegemaakt. Ik had goed contact met leraren zoals Egbert Moné van aardrijkskunde en Thecla de Grauw van Frans en het voelde anders dan een ‘echte’ middelbare school, veel vrijer. Ik werd meer gezien, maar ik deed ook meer mijn best om gezien te worden. Hier voelde ik me ook welkom als het niet goed ging. Dat gaf me vertrouwen in de toekomst, waar ik die eerst vooral spannend vond. Ik ben nu onverschrokken en ik gun dat anderen ook, dat ze weten dat het niet uitmaakt hoeveel fouten je maakt, zo lang je het maar opnieuw probeert.’’
Bijzondere filosofielessen
Lisette Eggink: ‘’Wie zegt dat nou nog, ‘onverschrokken’? Dat vind ik zo leuk aan Lot. Ze viel mij eerst op doordat ze altijd las op school. Haar profielwerkstuk ging over Virginia Woolf en ze raadde mij toen ‘The Voyage Out’ aan. Ik las het ook en stuurde Lot een recensie die ik daarna tegenkwam.’’ Die recensie blijkt nog steeds op Lots muur te hangen. Ook de filosofieklas van Lot is ze beiden bijgebleven. ‘’Soms ontstaat er een chemie in een klas die je niet kunt afdwingen. In deze klas was dat zo: leerlingen durfden hun kwetsbare kant te delen, bijvoorbeeld toen we het over ‘het zelf’ hadden. Ze stelden zich respectvol en open op.’’ Lot vult aan dat de leerlingen die bijeenkomsten ook bijzonder vonden, waarop Lisette reageert: ‘’Voor jongeren die de wereld niet voor waar aannemen, is filosofie een heel fijn vak. Zij ervaren dat het bevrijdend kan zijn om over filosofische vragen na te denken.’’
Talenten verwezenlijken
Lot begon na het VRC eerst met de pabo en volgt nu een introductiecursus filosofie aan de Open Universiteit om komend studiejaar voorbereid naar de Erasmus Universiteit te gaan. Lisette Eggink heeft veel vertrouwen in haar. ‘’Nakijken is niet altijd even spannend, maar bij Lot was het een feestje. In haar antwoord zat altijd een verrassende beschouwing. Ze heeft een goed observatievermogen. Wat mij aanspreekt is dat het vaak ogenschijnlijk triviale dingen zijn, huis-tuin- en keukenzaken, waar zij filosofische kwesties aan verbindt. Ze schrijft ook verhalen en die lees ik graag, haar bijzondere blik komt daarin naar voren. Ze doen me denken aan het werk van Annelies Verbeke. Ik stimuleer Lot van harte om door te gaan met schrijven. Ik vind het ook belangrijk om dat te doen als docent. Het kan heel bepalend zijn voor je leven als iemand je vertelt dat je ergens goed in bent, dat je daarmee door moet gaan en dat je je talenten moet verwezenlijken.’’
Naar school met geheven hoofd
Lot sluit af met persoonlijke tips voor nieuwe VRC-leerlingen: ‘’Ga naar school met geheven hoofd. Wees aanwezig, doe mee en ga weer trots naar huis. Je bent er weer voor gegaan! Als je elke keer gaat, merk je dat het je geen moeite meer kost om het vol te houden. Ik was ook wel eens afwezig toen ik even niet meer wist waar ik het voor deed. Ik zag mezelf op dat moment niet echt verder studeren en mensen uit mijn omgeving ook niet. De toekomst was vooral zwart. Ik zakte in een soort drijfzand van apathie en angst. Door naar de lessen te gaan kroop ik daar weer uit. Op vorige scholen voelde ik me niet benaderd alsof ik de moeite was, maar hier voelde ik me wel gezien door docenten. Ze dachten mee in de kansen die ik had.’’ Ze vertelt dat haar uitreiking een bepalend moment voor haar was. ‘’De speech heb ik nog steeds op m’n telefoon staan en ik luister daar nog steeds graag naar. Mijn familie was er, er waren hapjes en biertjes en ik kon eindelijk mijn school laten zien.’’ Lisette lacht: ‘’Dat is reden te meer voor anderen om ook hun examens te halen!’’